ارزیابی روایی و پایایی مقیاس ترس از مسخره شدن در دانشجویان دانشگاه اصفهان در سال ۱۳۹۴

چکیده زمینه و هدف: افرادی که ویژگی ترس از مسخره شدن را دارند، همواره نگران اند که دیگران آنها را مسخره کنند یا به آنها بخندند. این سوءتعبیر از خنده های دیگران روی تعامل اجتماعی این افراد تأثیر منفی می گذارد؛ بنابراین ارزیابی این متغیر به منظور اهداف پژوهشی و درمانی ضرورت دارد. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی روایی و پایایی مقیاس ترس از مسخره شدن در دانشجویان دانشگاه اصفهان در سال 1394 انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی و اعتبارسنجی بود که در سال 1394 در شهر اصفهان انجام پذیرفت. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویانی بود که در سال 1394 در دانشگاه اصفهان مشغول به تحصیل بودند. از بین این افراد 150 نفر (83 پسر و 67 دختر) به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای بررسی روایی مقیاس از روش های روایی محتوا، همگرا، تشخیصی، همبستگی گویه ها با نمره کل و تحلیل عوامل استفاده شد. پایایی مقیاس به به وسیله روش های همسانی درونی و پایایی تنصیفی بررسی گردید. یافته ها: بین پرسشنامه ترس از ارزیابی منفی و مقیاس ترس از مسخره شدن همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت (01/0p=، 49/0r=). نتایج آزمون t نشان داد که این مقیاس به خوبی بین دانشجویان و همشیرهای کودکان دارای اوتیسم تمایز قائل می شود. ضریب همبستگی گویه ها با نمره کل در تمام موارد معنی دار و در دامنه 46/0 تا 74/0 قرار داشت. همچنین تحلیل عوامل حکایت از وجود یک عامل داشت. همسانی درونی مقیاس با استفاده از ضریب آلفا برابر با 88/0 بود. ضریب تنصیفی برای نیمه اول داده ها برابر با 81/0 و برای نیمه دوم داده ها برابر با 82/0 و همبستگی بین دو نیمه 65/0 بود. بین میانگین نمرات دختران و پسران در مقیاس ترس از مسخره شدن، تفاوت معناداری وجود نداشت (142/0p=). نتیجه گیری: یافته های پژوهش بیانگر این است که نسخه فارسی مقیاس ترس از مسخره شدن از روایی و پایایی لازم برخوردار است و می توان از آن به عنوان ابزاری مطلوب جهت ارزیابی ترس از مسخره شدن در ایران استفاده نمود. واژه های کلیدی: ترس از مسخره شدن، مقیاس، روایی، پایایی، اصفهان